บทที่ หนึ่ง

-->

ฉันผ่านเข้าไปในประตูรั้วของโรงงานในวันนี้เช้าตอน 7.30 นาฬิกา และเมื่อมองไปยังที่จอดรถฝั่งตรงข้ามฉันก็มองเห็นรถเมอร์ซีเดส สีเลือดหมูจอดอยู่ข้างๆตัวโรงงานติดกับสำนักงาน และที่สำคัญมันจอดอยู่ในที่จอดรถของฉัน จะมีใครที่จะสามารถทำเช่นนี้ได้นอกจาก นาย บิล พีซ ผู้ซึ่งไม่เคยสนใจเลยว่าที่จอดรถที่เหลือนั้นว่างอยู่แทบทั้งหมด ณ เวลานั้น และไม่เคยสนในเลยว่ายังมีที่จอดรถอีกมากมายจัดเอาไว้สำหรับ “ผู้มาเยือน” แต่ไม่เลยเขาไม่เลือกจอดรถของเขาในที่ว่างเหล่านั้น แต่ บิล กลับจอดรถในที่จอดรถขอบฉัน แต่เอาล่ะ เขาเป็นถึงรองประธานแผนก และตัวฉันก็เป็นเพียงแค่ผู้จัดการโรงงาน ดังนั้นฉันก็คิดว่าเขาสามารถจอดรถเมอร์ซีเดสเส็งเคร็งของเขาที่ไหนก็ได้ที่เขาต้องการ

และฉันก็จอดรถ บูอิค ของฉันข้างกับรถของเขา (ในที่จอดรถที่ระบุไว้ว่า “ผู้คุม”) ฉันมองไปที่ทะเบียนรถของเขาและก็คิดว่ารถคันนี้ต้องเป็นรถของบิลแน่ๆเพราะว่ามีป้ายติดไว้ว่า “หมายเลขหนึ่ง” แต่ตามที่พวกเรารับทราบกันดีอยู่แล้วว่ามันเป็นคำที่บิลแสวงหาอยู่ตลอด เขาต้องการที่จะมีบทบาทใน ซี อี โอ และฉันก็ต้องการเช่นกัน แต่แย่หน่อยที่ฉันยังไม่มีโอกาสในตอนนี้ คลิคที่นี่เพื่ออ่านฉบับเต็มครับ